نـذر کـرده ام

یکـــ روزی کـه خوشحـال تـر بــودم

بیـایـم و بنـویسـم کــه

زندگـی را بـایـد بـا لـذت خــورد

کـه ضربـه هـای روی سـر را بایـد آرام بـوسـیـد

و بعد لبخنـد زد و دوباره با شـوق راه افتـاد!

یکــــ روزی کــه خوشحـال تـر بـودم

می آیـم و می نویسـم کــه

"ایـن نیـز بگذرد"

مثـل همیشـه کــه همـه چیـز گذشتـه است و

آب از آسیـاب و طبـل طوفـان از نــوا افتـاده است!

یکــــ روزی کـه خوشحـال تـر بـودم

یکــــ نقاشـی از پاییـز مـی گذارم،

کـه یـادم بیـایـد زمستـان تنـها فصل زندگی نیسـت!

زندگی پاییــز هـم می شـود،

رنگارنگ، از همـه رنگ، بخـر و ببـر!

یکــــ روزی کـه خوشحـال تـر بـودم

نذرم را ادا می کنـم

تـا روزهایـی مثـل حالا

کـه خستـگی و ناتوانـی

لای  دسـت و پایـم پیچیـده است

بخوانمشـان  و یادم بیایـد کــه

هیـچ بهـار و پاییـزی بـی زمستـان مـزه نمی دهـد

و هیـچ آسیـاب آرامـی بی طوفـان!

- مهدی اخوان ثالث

وقـتـی پیـاده روی ت تـو یـه روز اینـقـدره . . .

قطعا روزای بهـتـری در انتظـارتـه!

هر آدمی باید یک «در» داشته باشد. یک در، که هروقت لازم شد آن را ببندد. ببندد و هراس و دلواپسی و هیاهوی دنیای بیرون را پشت آن در بگذارد و برود توی خودش، توی زندگی خودش که صدای زنگ‌های مختلف و فکر ِکارهایِ نکرده و نگرانی آدم‌های دوروبر و هزار و یک چیز دیگر توویش نیست. 
خودش است و خودش که دلواپس هیچ‌چیز نیست. 
می‌تواند بخوابد، بنشیند، جست‌وخیز کند، فکر کند، فکر نکند، از ته دل بخندد، بغضش را بترکاند و های‌های گریه کند و به هیچ‌کس جواب ندهد که چرا.
بمیرد و به هیچ‌کس بدهکار نباشد که چرا. بماند پشت درش و درش را هیچ‌کس باز که نه، لگد که هیچ، تقه هم نزند. اصلن برود پشت درش و درش را ببندد و فراموش شود. حتا دلواپس این نباشد که در یادها هست. یعنی که خاطره‌ی بودنش را هم از توی مغز و دل آدم‌ها جمع کند و با خودش ببرد پشت درش؛ که هیچ تکه‌ای از وجودش بیرون در جا نمانده باشد.

! 

تنهایـی

هیولای عجیـبـی سـت

روزهای هفتـه را می بلعد

غروب جمعـه بالا می آورد . . . !

مرتضی حیدری

مگر می شود در یک نقطه ماند؟

مگر می توان؟

تا کی و تا چند می توانی

چون سگی کتک خورده درون لانه ات کِز کنی؟

در این دنیای بزرگ، جایی هم آخر برای تو هست . . .

راهی هم آخر برای تو هست . . .

در زندگی را که گل نگرفته اند !

محمود دولت آبادی

++ چند روزی سفر بودم!

شبی که داشتم می رفتم می دونستم به خاطر هدفام دارم می رم . . .

اما اصلا فکر نمی کردم مهم ترین و پر بار ترین سفر زندگیم باشه!

خوش باشید . . . ! :)

ه

مــه محاسبـات مــرا در هــم ريختــه اي

تـا يک ساعت پيــش

فکــر مي کردم

ماه در آسمــان استـــــ

امــا يک ساعت استـــــ

کـه کشف کرده ام

مــــــاه

در چشمـان تــو جاي دارد ...

ایـــــــــن روزهـــــــــا دوســـــــــتــــــــ داشتــــــــن

بــــــــه حـــــــراج گذاشــــــــــته شده اســـت

همـــــه بــــه همـــــ ، بـــــی بهــــــــانه

میـــگویـــــــند دوستــــت دارم

برای همـــــــــین اگـــــــر روزی

جـــــــایی

کســــــی

ازصمیم قلـب

گفتـــــــ دوستـــــــــت دارم

لــبــخند می زنیــــــم و می گوییــــــــم.

ممنــــون...